Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Ο κοινός εορτασμός των Τριών Ιεραρχών

εικόνα μέσω: pemptousia.gr
Με αφορμή την κοινή εορτή των Τριών Ιεραρχών, οι μαθητές του σχολείου μας παρακολούθησαν σήμερα την ιερή ακολουθία, στον Ι.Ν Αγίου Ιωάννη.
Ας δούμε όμως πως ξεκίνησε να εορτάζεται η κοινή μνήμη των Τριών Ιεραρχών και πως θεσμοθετήθηκε η ημέρα της εορτής τους ως αργία για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στη χώρα μας.

Την κοινή γιορτή για «τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος…», καθιέρωσε και γιορτάζει η Oρθόδοξη Εκκλησία μας την 30η Ιανουαρίου κάθε χρόνου, από τα μέσα του 11ου αιώνα.  Από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ίσως και παλιότερα, υπήρχε το έθιμο η γιορτή των Τριών Ιεραρχών να θεωρείται και ως γιορτή της ελληνικής παιδείας.  Με βάση το έθιμο αυτό, η Σύγκλητος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, πολύ σοφά σκέφτηκε και σωστά θέσπισε να γιορτάζεται από το ακαδημαϊκό έτος 1843/4, η μεγάλη αυτή εκκλησιαστική μας γιορτή και ως γιορτή των Ελληνικών Γραμμάτων.  Αργότερα η Ελληνική Πολιτεία αντιλαμβανόμενη τη σπουδαιότητα και τη βαθύτερη σημασία της γιορτής αυτής για ολόκληρο τον Ελληνισμό, δεν παρέλειψε να την αναγνωρίσει και να προβεί σε κατοπινό χρόνο στην επικύρωση της αναγνώρισης αυτής με σχετική νομοθεσία.
Αφορμή για την καθιέρωση του συνεορτασμού των Τριών Ιεραρχών – ανεξάρτητα από την ιδιαίτερη γιορτή του καθενός – υπήρξε μια επικίνδυνη διένεξη, που ταλάνιζε τους Χριστιανούς και η οποία κορυφώθηκε, όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Κωνσταντίνος Θ΄ ο Μονομάχος (1042 – 1055).  Αυτή η έντονη αντιπαλότητα, που απειλούσε την ενότητα της βυζαντινής Χριστιανοσύνης, ξεκίνησε από τη σύγκρουση, που ξέσπασε ανάμεσα στους μορφωμένους άνδρες της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι διαφωνούσαν ως προς την αξία του καθενός από τους Τρεις Ιεράρχες.
Οι Χριστιανοί είχαν χωριστεί σε τρεις διαφορετικές ομάδες.  Ορισμένοι θεωρούσαν τον Ιωάννη το Χρυσόστομο ως τον πιο αξιόλογο από τους Τρεις Ιεράρχες, άλλοι δέχονταν το Μ. Βασίλειο ως το σπουδαιότερο και οι υπόλοιποι τέλος, πίστευαν στην υπεροχή του Γρηγόριου του Θεολόγου.  Έτσι δημιουργήθηκαν τρεις παρατάξεις, των Ιωαννιτών, των Βασιλιτών και των Γρηγοριτών, που αντιμάχονταν με πάθος η μια την άλλη.
Την κρίσιμη αυτή στιγμή, ανέλαβε σωτήριο μεσολαβητικό ρόλο, για να αποτρέψει τα χειρότερα, ο φωτισμένος μητροπολίτης Ευχαΐτων – επαρχίας του Πόντου – Ιωάννης ο Μαυρόπους, που καταγόταν από την περιοχή της Παφλαγονίας.
H διακαής του επιθυμία να συμφιλιώσει τις τρεις αντιμαχόμενες παρατάξεις των πιστών έγινε πραγματικότητα, αφού εργάστηκε προς την κατεύθυνση αυτή με μεθοδικότητα και επιμονή.  Η πρότασή του να συσταθεί κοινή γιορτή και για τους Τρεις Ιεράρχες, έγινε αποδεκτή με λυτρωτική ανακούφιση και ενθουσιασμό από το σύνολο του ορθόδοξου κόσμου της Βασιλεύουσας.
Με τη θεσμοθέτηση της νέας αυτής σημαντικότατης γιορτής της Ορθοδοξίας, έληξε η έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των Χριστιανών.
(πηγή: philenews.com)