Είμαι μια ιστορία που ταξιδεύει. Πετάω παντού.
Με τα φτερά του ανέμου ή τα φτερά των κυμάτων, ή καμιά φορά και με τα μικροσκοπικά φτερά της άμμου. Πετάω, βέβαια, και με τα φτερά των αποδημητικών πουλιών. Ακόμα και με τα φτερά των αεροπλάνων.
Στέκομαι δίπλα σου. Γυρίζω τις σελίδες για να σου πω μια ιστορία, εκείνη που θέλεις ν’ ακούσεις.
Θα σου άρεσε μια παράξενη και θεσπέσια ιστορία;
Ή τι θα έλεγες για μια λυπητερή, μια τρομακτική ή μια αστεία;
Αν δεν έχεις διάθεση να την ακούσεις τώρα, δεν πειράζει. Όμως ξέρω πως κάποια μέρα θα θέλεις. Όταν θα θέλεις, λοιπόν, φώναξε: «Ιστορία που ταξιδεύεις, έλα! Κάθισε δίπλα μου!».
Κι αμέσως θα πετάξω κοντά σου.
Έχω τόσες ιστορίες να μοιραστώ!
Τι θα έλεγες για την ιστορία ενός μικρού νησιού που βαρέθηκε τη μοναξιά του, έμαθε να κολυμπάει κι αποφάσισε να βρει έναν φίλο;
Ή για την ιστορία μιας παράξενης νύχτας, όταν παρουσιάστηκαν δύο φεγγάρια;
Ή για τη νύχτα που χάθηκε ο Άι-Βασίλης.
Ω! Μπορώ ν’ ακούσω την καρδιά σου. Χτυπάει όλο και πιο γρήγορα.
Ταπ ταπ, τίκι τακ, τικ τοκ, τικ τικ τακ!
Η ιστορία που ταξιδεύει πήδηξε μέσα σου κι έκανε την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά.
Τώρα θα γίνεις κι εσύ μια τέτοια ιστορία, ανοίγοντας τα φτερά σου να πετάξεις.
Και έτσι, μια ακόμα ιστορία που ταξιδεύει γεννιέται.
